Welk deel van het huishoudelijk afval in Nederland kan worden gebruikt voor chemische recycling? En wat zijn hiervoor – technisch en commercieel bekeken - de beste technieken? In een afstudeerstage bij het KIDV ging Riya Maria, student Environmental Engineering aan de TU Delft, op zoek naar antwoorden op deze vragen.
Riya onderzocht de stand van zaken, de beschikbaarheid van feedstock én de ontwikkelingen en resultaten van de vier chemische recyclingtechnologieën in Nederland: pyrolyse, gasificatie, solvolyse en dissolutie. Ook keek zij naar de (potentiële) waarde van chemische recycling met Nederlandse feedstock. De ‘hoog over’ conclusie is dat alle technologieën nog aanzienlijk moeten worden geoptimaliseerd om - zowel uit technologisch als commercieel oogpunt - echt voet aan de grond te krijgen. Chemische recycling krijgt steeds meer een plaats in het recyclinglandschap. Riya: “Het kan een waardevolle aanvulling zijn op de bestaande mechanische recyclingfaciliteiten.”
Dat is ook nodig, want er wordt nog maar relatief weinig plastic afval gerecycled. De recyclingdoelstellingen vanuit de Europese wetgeving gaan flink omhoog in de komende jaren en bovendien moet steeds meer gerecycled content in nieuwe kunststof producten en verpakkingen worden toegepast. “Met alleen investeringen in mechanische recycling kunnen we naar verwachting niet aan de duurzame doelstellingen voor 2050 voldoen”, geeft Riya in haar rapportage aan.
In het rapport ‘Chemical Recycling with Dutch Feedstock’ beschrijft zij de ins and outs van de verschillende hiervoor genoemde technologieën. “Ze hebben allemaal hun plussen en minnen”, maakt Riya duidelijk. In een vorig onderzoek van het KIDV, uit 2018, werd gesteld dat chemische recycling nog in de kinderschoenen stond maar kansrijk was. Er werd toen gekeken naar de mogelijkheden van opschaling. “Inmiddels zien we aardig wat bedrijven die ermee bezig zijn en al stappen hebben gezet. Samenwerking helpt, zo was te zien in het SPEAR-project. Hierin bouwden verschillende partijen enkele jaren geleden bij SABIC samen een pyrolyse-installatie”, aldus Riya.
De onderzoeker van de TU Delft concludeert dat van de vier onderzochte recyclingtechnologieën die in ontwikkeling zijn, dissolutie het grootste potentieel heeft om de recyclebaarheid van grondstoffen, die momenteel moeilijk zijn te recyclen, te verbeteren. “Hoewel solvolyse en dissolutie relatief vergelijkbaar zijn, zijn er voor de output van dissolutie minder stappen nodig om een nieuw kunststofproduct te maken. Dit maakt het tot een betere optie dan solvolyse”, zegt Riya. Zij gaat dit verder bestuderen in haar volgende stage bij chemische recycler Obbotec.
